جنبش دانشجویی آذربایجان جنوبی
(ترجمه‌ی فارسی این مطلب را در آخر بخوانید)
پیشه‌وری دیلی اؤزبیلینجین أن آیدین سیمگه‌سی اولاراق متنه گتیردی. بوندا سؤز اولا بیلمز. دیل اونون حرکاتی‌نین بایراغی ایدی. ایندی دیله آدانمیش هر بیر گونده، هر بیر تؤرنده پیشه‌وری‌نین قاییدیشینی حیس ائدیرم. اؤلولر نییه قاییدیر؟ جاواب آراییشیندا لکاندان ایلهام آلیرام.
پیشه‌وری‌نین باشچیلیق ائدییی نهنگ ایجتیماعی-سیاسی حرکات، ایستالین و محمدرضاشاه مأمورلاری‌نین آلیش-وئریشی گئدیشینده سورعتله یئنیلگییه اوغرادی، بیر ده فئودال‌لارلا بعضی موللالارین أل‌بیرلییی نتیجه‌سینده. لاکین بو تلم‌تله‌سیکلیک او قورتولوشچو اومودون دفن مراسیمینه گرک‌لی اولان فورصتین قازانماسینا ایمکان وئرمه‌دی. تورپاغا تاپشیرما تؤره‌نی هارداسا یاریمچیق قالدی.
یاریمچیقلیغین آیدین بلگه‌سی قارایاخمالار ایدی. فدایی‌لر حرکاتی بیر دفعه‌لیک تاریخین بلله‌یینده گؤمولوب یوخا چیخسایدی رژیمین پروپاگاندا آپاراتی واختلی-واختسیز اولای‌لارا قاییتمازدی، هارای-هشیر قوپارمازدی. پیشه‌وری‌یه گئجه-گوندوز قارا یاخمازدی. ایندی آرتیق کیمسه‌نین آلنینا پان‌تورکیست دامغاسی باسماغا گرک قالمازدی. فدایی‌لرین خاطیره‌سی آیری-آیری زامان کسیم‌لرینده شاهلیق آپاراتی‌نین چات‌لاریندان باش قالدیریردیسا، دئمک دفن تؤره‌نینده چاتیشمازلیغا، دوزنسیزلییه یول وئریلمیشدی. تؤره‌نه ایضطیراب حؤکم سورموشدو. بئله بیر حاقسیز، یئرسیز و اؤلچوسوز مراسیمده دفن اولونموش نسنه و یا کیمسه گئج-تئز گئری دؤنمه‌لیدیر.
فدایی‌لر هر بیر فورصتده تاریخین درینلیک‌لریندن باش قالدیریرلار. آنا دیلی گونو کیمی گون‌لرده پیشه‌وری گئری قاییدیر. پیشه‌وری، چورودولمه‌میش سیمگه‌سل حسابی توپلایان‌لارین تیمثالیندا قاییدیر؛ بوغازلاردا بوغولموش اومود سؤزلرینی هایقیران‌لارین گؤرکمینده.
روز زبان مادری و بازگشت پیشه‌وری
پیشه‌وری تنها کسی است که بدون چون‌وچرا زبان را به عنوان بزرگترین مظهر خودآگاهی به متن آورد. زبان پرچم حرکت او بود. حال در هر روز و مناسبتی که خاطره‌ی زبان را تداعی کند بازگشت پیشه‌وری را حس می‌کنم. چرا مرده‌ها برمی‌گردند؟ لاکان پاسخی داده که در اینجا به کار ما می‌آید.
جریان تاریخیِ سترگی که پیشه‌وری به راه انداخت با بده‌بستانِ مأموران استالین و محمدرضا شاه، و با همدستی خوانین و علمای مذهبی به سرعت سرکوب شد. این سرعت و دست‌پاچگی چنان بود که فرصتی برای مراسم تدفین کامل آن امید رهایی‌بخش نماند. یک جای کارِ مراسمِ تدفین و خاکسپاری فرقه‌ی دموکرات لنگ بود. اگر لنگ نبود دستگاه تبلیغاتی رژیم گاه‌وبیگاه سراغ آن حادثه را نمی‌گرفت و هیاهو به راه نمی‌انداخت. یکبار در حافظه‌ی تاریخ دفن و فراموش می‌شد، والسلام. لیکن همینکه یاد فدائیان در هر مقطعی از هر شکاف نظم شاهنشاهی سربلند می‌کرد تا آماج ناسزاها شود، نشانه‌ای بود از نقصان، بی‌سازمانی و اضطرابی در اجرای مناسک تدفین.
در مناسبت‌هایی چون روز زبان مادری پیشه‌وری بازمی‌گردد. بازگشت در هیأت کسانی که به جمع‌آوری نوعی حساب تصفیه‌نشده‌ی نمادین برخاسته‌اند با حنجره‌‌هایی که بغض‌های تاریخی خفته در گلو را فریاد می‌زنند.
