‍ رهبران آخر غذا می‌خورند / جاوید نظمی

” اگر هنگام صرف غذا با تفنگداران دریایی همراه باشید ، متوجه می‌شوید که کم‌سابقه‌ترین افراد اول از همه غذای خود را دریافت می‌کنند و باسابقه‌ترین‌ها آخرین کسانی هستند که غذایشان را می‌گیرند. هنگامیکه شاهد این رویداد هستید ، متوجه می‌شوید که در این موقعیت هیچ دستوری داده نمی‌شود.

سربازان نیروی دریایی فقط اینطور عمل می‌کنند.

در عمق چنین عمل ساده ای نگرش تفنگداران دریایی نسبت به رهبری نهفته است.

از رهبران تفنگداران دریایی انتظار داریم آخرین افرادی باشند که غذا می‌خورند ، چرا که ارزش واقعی رهبری در مقدم دانستن نیاز دیگران نسبت به نیاز خود است.

رهبران بزرگ برای کسانی که افتخار هدایتشان را دارند ، صادقانه ارزش قائل اند و این مسئله را درک می‌کنند که بهای واقعی امتیاز رهبری در گرو صرف نظر کردن از منافع شخصی است.”

《کتاب رهبران آخر غذا می‌خورند سایمون ساینک》

اشتباه نکنید ، منظور از واژه رهبر آن چیزی نیست که امروزه موجب پیش داوری های شخصیت پرست گونه قرار بگیرد.

بی شک عباس لسانی یکی از شخصیت هایی هست که می تواند یکی از رهبران حرکت ملی آزربایجان لقب بگیرد. کسی این لقب را به وی نسبت نمی دهد بلکه با رفتاری دقیق و سنجیده توانسته است علاوه بر شخصیت عقلانی ، جایی در دل تک_تک فعالین حرکت ملی باز کند. یوسف کاری بنا به خواسته های بر‌حق‌اش امروز در اعتصاب غذا به سر می برد و پشتبند‌ش عباس لسانی در حمایت از وی (بدون در نظر گرفتن شرایط سختی که در زندان میگذراند) دست به اعتصاب غذا زده است.

یوسف کاری همانند تمامی زندانیان سیاسی آزربایجانی مفهوم ایثار را ترسیم می کند و عباس لسانی با این عمل‌اش مفهوم ازخودگذشتگی را. در جغرافیایی که زندانیان #تورک آذربایجانی بخاطر ایستادگی در مقابل سانترالیسم ، تمامیت خواهی و خواست حقوق سیاسی_اجتماعی‌شان محکوم به حبس های طولانی مدت می شوند ، صدا و اخبارشان نیز با برچسب های واهی توسط مرکزگرایان به اصطلاح دموکراسی خواه بایکوت شده است.

ما آزاد هستیم که جهان را تغییر دهیم و چیزی نو را آغاز کنیم و این مستلزم توانایی ذهنی ، توانایی بله گفتن یا خیر گفتن است که بدون آن هیچ کنشی ممکن نیست. و کنش دقیقاً همان چیزی است که سیاست ازآن ساخته شده است.

این همان رفتاریست که انسان هایی با ایده ‌آل های متعالی قادر به انجام‌اش هستند.

ایده آل هایی که بخاطرش زندانی می شوند ، اعتصاب می کنند و بخاطر حمایت از اعتصاب کننده در همان زندان دست به اعتصاب می زنند.

“ما مدیون شما هستیم.”